Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δημιουργήθηκε ως θεματοφύλακας της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, με ρόλο επικουρικό και περιορισμένο. Ωστόσο, η πρόσφατη νομολογία του δείχνει μια σταθερή μετατόπιση προς μια πιο επεκτατική και παρεμβατική προσέγγιση, η οποία συχνά υπερβαίνει τα όρια της επικουρικότητας και επηρεάζει κρίσιμες δημόσιες πολιτικές των κρατών-μελών. Από την περιβαλλοντική πολιτική έως την ποινική δικαιοσύνη και την οικογενειακή νομοθεσία, το ΕΔΑΔ φαίνεται ολοένα και περισσότερο να λειτουργεί ως ρυθμιστής κοινωνικών και θεσμικών επιλογών, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις και επαναφέροντας τη συζήτηση για τα όρια του ρόλου του. Το άρθρο αναδεικνύει αυτές τις τάσεις, αναλύει τις επιπτώσεις τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και τις ιδιαίτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Κύπρος, ιδίως υπό το πρίσμα πρόσφατων αποφάσεων και της στάσης του Κύπριου δικαστή στο Στρασβούργο.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ.
